Het zorg landschap
Vergoeding van geestelijke gezondheidszorg in Nederland zit in het basispakket van de zorgverzekering. So far so good zou je denken. Echter geldt dit alleen wanneer de zorg wordt verleend door de huisarts (lastig in de korte consulten van de veelal overbelaste huisarts), een praktijkondersteuner (POH-GGZ, vaak ook beperkt tot een aantal kortere consulten), of bij verwijzing naar de reguliere GGZ bij het vermoeden van een psychische stoornis.
Na verder onderzoek blijken er ook nog eens heel veel uitzonderingen. Zoals o.a. de behandeling van aanpassingsstoornissen, hulp bij werk- en relatieproblemen en de mooiste: hulp bij psychische klachten als u geen psychische stoornis heeft.
Complementaire zorg
Gelukkig is er de complementaire psychische zorg. Voor iedereen zonder stoornis maar wel met klachten. Gekwalificeerde zorg professionals die heel goed inzetbaar zijn bij psychosociale & psychische klachten, werk-, relatie en overige problematiek. En indien geregistreerd in het AGB register worden ze mogelijk gedeeltelijk vergoed via de aanvullende zorgverzekering. Mogelijk. Want in de praktijk blijkt dat veel zorgverzekeraars psychosociale zorg niet (meer) vergoeden. Of onder zeer beperkte omstandigheden. Dat is namelijk aan de zorgverzekering & niet gereguleerd. En als ze al vergoeden dan is het meestal maar de helft of minder dan de helft van een consult & met een beperkt maximum.
Volg je het nog? Misschien denk je waar gaat dit heen? En waarom is dit belangrijk voor mij? Dan nodig ik je uit om nog even verder te lezen.
Administratieve rompslomp & keurslijf
De zorgverlener die voor (deel)vergoeding in aanmerking wil komen zit aan flink wat extra administratieve rompslomp vast. Zoals lidmaatschap van een specifieke beroepsvereniging, koepelorganisatie, dossier opbouw op een vastgestelde manier, zelfbetaalde visitaties, verplichte jaarlijkse bijscholing bij door de vereniging erkende opleiders. Wat niet alleen extra tijd maar jaarlijks ook nog eens veel extra geld kost. En trust me het inkomen van een gemiddelde complementaire zorgverlener is niet bepaald een vetpot.
Natuurlijk is het super belangrijk om kwaliteit te waarborgen. Door het volgen van ontwikkelingen in de wereld, intervisie, supervisie, bijscholing en dossier vastlegging. Zodat cliënten weten dat ze in zee gaan met een betrouwbare professional.
Wat ik in de praktijk echter zag was dat collega's bezig waren om lijstjes af te vinken met punten voor bijscholing (welke bijscholing heeft de meeste punten & kost me het minste...). Handtekeningen verzamelden voor bewijs intervisie. Een week of langer alles voor de aangekondigde & zelf betaalde visitatie op orde maakten om het daarna weer in de kast op te bergen. En heus ook met de intentie van betrouwbaarheid, professionaliteit & ontwikkeling. Door mijn ogen leek het vooral een keurslijf.
Heiligt het doel de middelen?
Het verwonderde me. Wat is hiervan nu precies het doel? En heiligt het de middelen? Kan ik die tijd ook zinvoller besteden? Als volwassen professional bepalen in welke bijscholing, intervisie & supervisie ik mijn kostbare tijd & geld steek? Hoe ik professioneel en werkbaar mijn dossiers bijhoud? Mijn doel was immers - net als mijn collega's - om een zo goed mogelijke coach & counselor te zijn.
Motivatie & inzet hypothese
Ook zag ik nog een ander fenomeen in de praktijk. Toen ik mijn honderden vlieguren maakte als coach & counselor i.o. vroeg ik eerst niets, later een kleine vergoeding en tegen het einde een normale vergoeding. En wat bleek? Toen ik niets vroeg had ik veel meer last minute afzeggingen, duurde de trajecten langer & waren cliënten minder gemotiveerd om tussendoor aan hun doelen/huiswerk te werken. Toen ik een vergoeding vroeg veranderde dit aanzienlijk.
Natuurlijk kan dit ook te maken hebben gehad met mijn skills in ontwikkeling. Daarom deed ik navraag onder collega's die al langer in het veld werkten. Wat bleek? Onder de cliënten die (deels) vergoeding kregen waren gemiddeld meer afzeggingen & duurden de trajecten langer. Geen volledig representatief onderzoek maar wel opvallend. Mijn hypothese?
Als je het voelt in je eigen portemonnee dan ben je bereidt je meer in te zetten voor een sneller resultaat.
Op basis van mijn ervaring, eigen onderzoek en het feit dat mijn coaching werk sowieso niet vergoedbaar is, besloot ik niet verder te investeren. Waarmee ik alle vrijgekomen tijd & financiën investeer in mijn cliënten & vrij kan inzetten op professionaliteit en ontwikkeling.
Daarmee kan ik wellicht niet iedereen helpen (wat natuurlijk sowieso niet kan...). Wel nodig ik iedereen - die op dit moment geen financiële ruimte heeft maar wel gemotiveerd is de problemen aan te pakken - uit om contact met me op te nemen. Kunnen we samen een passende oplossing vinden. Die is er in de praktijk altijd.
Werk je bijvoorbeeld? Dan is het in veel gevallen bespreekbaar om budget vrij te maken voor een coach traject. Met de juiste argumenten vergroot je de kans op vergoeding door je werkgever. En mocht je je afvragen wat dat doet met je bereidheid tot inzet? Mijn ervaring is dat ook wanneer een werkgever het traject financiert, de coachee bereid is zich volledig in te zetten voor een sneller resultaat. Hoe dat precies zit, daarover een andere keer mee. Wil je weten hoe je de kans vergroot op vergoeding door je werkgever? Lees dan hier verder.
Ben benieuwd waar jij voor kiest. Stel, je hebt last van psychische klachten zoals spanning, stress & burn-out verschijnselen of je loopt rond met een zingevingsvraag. Kies je dan liever hulp waarvoor je vergoeding krijgt? Of ga je gewoon voor de beste & snelste hulp en let je niet op vergoedingen? Vraag je om investering van je werkgever onder het mom van coaching? Of investeer je liever zelf zodat je geen vragen van je werkgever krijgt. Of blijf je er mee rondlopen & vraag je helemaal geen hulp, los je het zelf wel op?
Laat het me vooral weten via deze korte poll of een kort bericht. Ben benieuwd. En daarmee maak jij bovendien kans op de gratis verhelder sessie t.w.v. €110,- die ik eens per maand verloot. Volg je me op Instagram, Facebook of LinkedIn? Daar deel ik iedere maand de winnaar.